Lisia kraina...
Trochę świeżego powietrza => Jezioro i nie tylko => Wątek zaczęty przez: Mort w Kwiecień 27, 2013, 11:10:37
-
http://www.google.pl/imgres?imgurl=http://www.tapeteos.pl/data/media/603/big/1920x1200_Morze_020.jpg&imgrefurl=http://www.tapeteos.pl/details.php%3Fimage_id%3D18146&usg=__BcQDIS_Lqq7IvUub8MiEeAuwMqc=&h=1200&w=1920&sz=390&hl=pl&start=10&zoom=1&tbnid=6D3CuLdqzk5SoM:&tbnh=94&tbnw=150&ei=2ZV7UbDvO8OXO4fdgNAB&prev=/search%3Fq%3Dmorze%26hl%3Dpl%26biw%3D979%26bih%3D977%26gbv%3D2%26tbm%3Disch&itbs=1&sa=X&ved=0CD0QrQMwCQ
-
Wszedłem. Spojrzałem zaintrygowany na morze. Woda była tak przezroczysta, że widziałem ryby, stworzenia morskie i podloże.
-
Weszłam. Spojrzałam na Lyima.
-
Spojrzałem na Kirah. Podbiegłem do niej.
- Hej! - rzuciłem, potykając się przy okazji i padając jak długi. Zebrałem się z ziemi i podszedłem do niej z uśmiechem.
Spojrzałam wymownie w niebo.
- Cześć.
-
Znowu spojrzałem na wodę.
- Ale dziwne morze, nie? Nigdy nie widziałem tak przezroczystej wody, a ty?
Westchnęłam.
- Nie, nie widziałam. Nie wiesz przypadkiem, czy są tu też jakieś inne lisy? Twoje towarzystwo zaczyna mnie nudzić, choć jestem tu dopiero kilka minut.
-
Wszedł....
-Witaj Lyim- powiedział podchodząc do samca
-
Odwróciłem się.
- Ooo, cześć... Chwila, skąd wiesz jak się nazywam? - spytałem ze zdziwieniem.
- Witaj. Jestem siostrą Lyima.
-
-Ja wiem jak wszyscy z tąd nazywają.Jestem Mart.
Odwruciłem się do siostry Lyima.
-Witaj jestem Mort-przywitał się.
-
- Miło mi. - powiedziałem z przejęciem. - Jesteś naszym - jakby to powiedzieć - władcą?
Bardzo mi miło. Przynajmniej wiem teraz, że oprócz mojego lekko zwariowanego brata jest ktoś inny. I pewnie już to wiesz, ale nazywam się Kirah. - powiedziałam, po czy spojrzałam sceptycznie na Lyima.
-
-Yyyyy.....nie wiem jak to ująć tak jak u wilków jest alpa to tu nie wiem.
-Mi również odpowiedział do samicy
-
Pokiwałem głową.
- Rozumiem. A dlaczego to morze jest takie przezroczyste? - spytałem szybko, wracając do przerwanego tematu, żeby Kirah nie mogła mi przerwać.
- Masz bardzo ładne tereny. Pięknie tu. - powiedziałam rozglądając się.
-
-Jest czyste.-odparł
-Dziękuje. -powiedział do Kirah.
-
Zdziwiła mnie nieco odpowiedź Morta, ale znów coś mnie zaintrygowało.
Uśmiechnęłam się, lecz mina mi nieco zrzedła, gdy spojrzałam na minę mojego brata; zdecydowanie przygotowywał się by zadać kolejne głupie pytanie, typu: "Dlaczego w tym morzu jest woda?"
-
Popatrzyłem na rodzeństwo
-
Nadal patrzyłam na Lyima, czekając na wybuch.
Otworzyłem pyszczek by zadać kolejne pytanie.
Zmierzyłam brata wściekłym wzrokiem i dałam mu kuksańca w bok.
Odskoczyłem skamląc.
Zadowolona odwróciłam sie do Morta.
- Na czym skończyliśmy? - spytałam bestrosko.
-
Uśmiechnełem się do Kirah.
-W tym ci pomuc niemoge bo to twoja siostra.-powiedział do Lyima
-
- Hm? - zdziwiłem się. - Ale o co chodzi?
Pokręciłam głową i spojrzałam wymownie w niebo, najpierw odwzajemniając uśmiech Morta.
-
-Nic-odpowiedziałem
-Masz piękny uśmiech - powiedział szczerze do samicy
-
Przestałem interesować się Mortem i Kirah, podbiegłem do wody i spojrzałem zaciekawiony na ryby, pływające przy powierzchni.
Uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.
- Dzięki. Mało kto mi to mówił. - zamyśliłam się. - A właściwie to oprócz ciebie, to nikt.
-
-Proszę.Niestety -powiedział
-
Uśmiechnęłam się smutno.
- No cóż. Jedni mają wszystko, a inni nic, poza nie-z-tego-świata bratem.
-
-Zraniłem cię - spytał
-
Spojrzałam na Morta zdziwiona.
- Zraniłeś? Nie... Chodziło mi tylko o to, że na przykład taki zwykły lis - nie mam na myśli ciebie, ty jesteś niezwykły - ma całkiem proste życie. Uprzykrzają mu je tylko myśliwi i czasami inne lisy. Spójrz na to z mojej perspektywy - mam uciążliwego brata, który jeszcze nie zada do końca jednego pytania, a już nurtuje go i wymyka mu się z pyszczka drugie. Tam, gdzie najpierw mieszkaliśmy, nie było innych lisów, tylko my: ja, Lyim, Rand (nasz brat), matka i ojciec. Ojca po roku zabili, a matkę, mnie i Randa zabrali. Lyim zdążył uciec. Po dwóch miesiącach ja również uciekłam. Niewiem, co stało się z matką i Randem. Może uciekli. A może nie. Stawiam na pierwszą opcję, ale niewiem. W każdym razie, po trzech kolejnych miesiącach, odnalazłam Lyima. Przez siedem miesięcy podróżowaliśmy razem, aż trafiliśmy tutaj. Dobrze, że w czsie drogi Lyim nie był taki gadatliwy i uciążliwy, bo bym go chyba oddała z powrotem myśliwym. - zażartowałam, uśmiechając się do Morta.
Potknąłem się i wpadłem z pluskiem do wody. Wynurzyłem się, kaszląc i plując. Otworzyłem jedno oko i wyszczerzyłem zęby do Kirah, która, przerażona nagłym pluskiem, obejrzała się zaskoczona.
-
-Lyim nic ci nie jest-spytał
-
- E, nie. - powiedziałem, wypluwając wodorosty i piasek. - A o co chodzi?
Spojrzałam wymownie w niebo.
-
O....nic -powiedział
-Chcesz się przejść -spytał jego siostry
-
Uśmiechnęłam się.
- Oczywiście. - wstałam.
-
-To gdzie ci się maży iść ?-spytał
-
Hmm... - zastanowiłam się. - Może do jakiegoś sadu...
Przeszedłem parę kroków wgłąb morza, gdy nagle ziemia osunęła mi się spod łap. Nabrałem powietrza, zanim wpadłem głową do wody. Otworzyłem oczy w wodzie. Cofnąłem się gwałtownie, widząc małą długą żółtą rybę w czarne paseczki z kolcami.
-
-to choćmy -powiedział
-
Kiwnęłam głową i wyszłam, oglądając się za Mortem.
Przekręciłem głowę na bok, przygladając się rybie. zdziwiło mnie to, że ryba zrobiła to samo.
-
Wyszedł za samicą
-
Przestałem interesować się rybą. Wyszedłem z wody. Po chwili wybiegłem.